روز سینما؛ جادویی که هنوز روشن است

به گزارش صدای امروز نیوز / هر سال، وقتی به ۲۱ شهریور می‌رسیم، چیزی در دل دوست‌داران تصویر روشن می‌شود. روز سینما، فقط یک مناسبت تقویمی نیست؛ روز یادآوری است. یادآوری رؤیاهایی که روی پرده جان گرفتند، چهره‌هایی که گریاندند، خنداندند، اندیشیدند و زندگی را از نگاهی تازه نشان‌مان دادند.

سینما، پیش از آن‌که یک صنعت باشد، یک تجربه است. تجربه‌ای از دیدن، شنیدن، هم‌حسی و خیال. از همان روزهای نخست ورود سینماتوگراف به ایران در سال ۱۲۷۹ شمسی، تا افتتاح نخستین سالن‌های عمومی، تا تولید فیلم‌های صامت و بعدها ناطق، این هنر همیشه با ضربان جامعه همراه بوده است؛ گاه آیینه‌اش شده، گاه رؤیایش.

بسیاری از ما، نخستین‌بار در سالن تاریک سینما، با دنیایی روبه‌رو شدیم که فراتر از زندگی روزمره‌مان بود. کودکی که با پدر دست در دست، در صف بلیت ایستاده بود، نوجوانی که فیلم مورد علاقه‌اش را بارها دید، یا زوجی که اولین قرارشان را در سینما گذاشتند… همه و همه خاطره‌هایی ساختند که فقط سینما بلد است بسازد.

در عصر امروز که صفحه‌نمایش‌های خانگی و گوشی‌های هوشمند لحظه‌ای ما را تنها نمی‌گذارند، باز هم سالن تاریک سینما، با آن پرده نقره‌ای بزرگ، حس دیگری دارد. جایی که ده‌ها نفر کنار هم، در سکوتی مشترک، به داستانی واحد نگاه می‌کنند؛ این همان هم‌حسی جمعی است که سینما را از بقیه رسانه‌ها جدا می‌کند.

روز سینما، روز قدردانی از کارگردان‌هایی‌ست که رویاهایشان را قاب گرفته‌اند، بازیگرانی که با جان‌شان نقش آفریده‌اند، فیلم‌بردارانی که نور را بلدند، تدوین‌گرانی که سکوت را حرف‌دار می‌کنند و موسیقی‌دانانی که لحظه‌ها را جان می‌دهند. سینما حاصل کار گروهی‌ست و شاید برای همین است که مخاطب هم در آن احساس «هم‌داستانی» می‌کند.

امروز اگرچه ساخت فیلم با چالش‌های بسیار همراه است، اما میل انسان به روایت کردن همچنان زنده است. سینمای ایران، با همه بالا و پایین‌هایش، همیشه چیزی برای گفتن داشته؛ از روایت‌های انسانی و شاعرانه تا داستان‌هایی پرکشش از زندگی همین حوالی.

در روز سینما، شاید بد نباشد نگاهی دوباره به یکی از فیلم‌های محبوب‌مان بیندازیم. شاید دیالوگی، سکانسی، یا حتی سکوتی در دل فیلم باشد که هنوز هم می‌تواند دل‌مان را تکان دهد.

سینما، هنوز جادویی‌ست. هنوز می‌شود در تاریکی سالن نشست، و با نوری که از پرده می‌تابد، دوباره روشن شد.

نویسنده: نگار رضوی